برو...!!!!!!!!!!

مطمئن باش و برو

ضربه ات کاری بود

دل من سخت شکست

و چه زشت

به من و سادگی ام خندیدی

به من و عشقی پاک

که پر از یاد تو بود

و خیالم می گفت تا ابد مال تو بود

تو برو ، برو تا راحتتر

تکه های دل خود را آرام سر هم بند زنم

 آه! ای ابر بهاری مویه کن                            روح تبدار مرا پاشویه کن
این گران باری که بر دل می‌برم                      هم تو میدانی چه مشکل می‌برم
هستی‌ام در پای آن سرمست رفت                 آه! ای یاران دلم از دست رفت
انتهای هر چه رسوایی منم                           عاشق شبهای تنهایی منم
بارها با لاله صحبت کرده‌ام                            بار‌ها با ماه خلوت کرده‌ام  
فکر من از آسمان ، آبی تر است                     روح من با عشق عنابی تر است
من سر هر کوچه یا هو می‌زدم                      پیش پای عشق زانو می‌زدم
آه ! آه ! ای شاعران نسترن                          گل به گل داغ است کتف شعر من
با جدایی خو گرفتن مشکل است                   از شقایق رو گرفتن مشکل است
او شبی آمد... مرا ویرانه کرد                         او مرا یک باغ بی‌پروانه کرد
شوخ چشمست و دلم در بند اوست                هر چه هست از چشم پر نیرنگ اوست
دل مرید کیش اشراقیش شد                        دل اسیر ایها الساقیش شد
او که خویشاوند نزدیک گل است                     شرح احساسات سبز بلبل است
او که با آیینه ها مانوس بود                           چشم او یک کاسه اقیانوس بود
در نگاهش آسمانی راز داشت                       کهکشان در کهکشان اعجاز داشت
آمد از نُه توی جنگلهای راز                             آمد از آنسوی پرچین نیاز
آمد از دردش پُرم کرد و گذشت                       در وفا سیلی خورم کرد و گذشت
مثل شمع بزمی آبم کرد و رفت                      عشوه‌ای کرد و خرابم کرد و رفت
این هم از یک عمر مستی کردنم                     سالها شبنم پرستی کردنم
آی دل ... زهر جدایی را بخور                         چوب عمری بی‌وفایی را بخور
آی دل ... دیدی که ماتت کرد و رفت                خنده‌ای بر خاطراتت کرد و رفت
من که گفتم این بهار افسرده نیست               من که گفتم این پرستو مرده نیست
وه ... عجب کاری به دستم داد دل                  هم شکست و هم شکستم داد دل

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم

تا در این قصه پر حادثه حاضر باشم

حکم پیشانیم این بود که تو گم شوی و

من به دنبال تو یک عمر مسافر باشم

تو پری باشی و آن سوی دریا بروی

من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

قسمت این بود چرا از تو شکایت بکنم

یا دراین قصه به دنبال مقصر باشم

شاید این گونه خدا خواست مرا زجر دهد

تا برازنده اسم خوش شاعر باشم

شاید ابلیس تو را شیطنت آموخت که من

در پس پرده ی ایمان به تو کافر باشم

دردم این است که باید پس از این قسمت ها

سالها منتظر قسمت آخر باشم